Στο σχολείο : Ζάχαρη καρδιά ή το λουλούδι της φιλίας

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Ζάχαρη καρδιά ή το λουλούδι της φιλίας

Σήμερα η ημέρα μας στο σχολείο ξεκίνησε πολύ γλυκά! Ο Χρήστος με την βοήθεια της μαμάς του έφτιαξε στο σπίτι μπισκότα σε σχήμα καρδιάς και σκέφτηκε να μας κεράσει! Έτσι, πριν ακόμη πούμε ημερολόγιο, καιρό και απουσίες δοκιμάζαμε τα πεντανόστιμα μπισκοτάκια! Ευχαριστούμε πολύ!

Η Χαρούλα, μόλις είδε τα μπισκότα, αναφώνησε "ζάχαρη καρδιά, κυρία". Θυμήθηκε το ποιηματάκι που μάθαμε όταν μιλούσαμε για το συναίσθημα της χαράς....

Ακριβώς, ζάχαρη καρδιά τα μπισκότα, ζάχαρη και η καρδιά του Χρήστου!Και αφού φάγαμε από ένα, έμεινα μερικά ακόμη, δεν έφτανα όμως να πάρουμε όλοι και δεύτερο, ήταν λιγότερα.... Να τα κόψουμε στη μέση κυρία, να πάρουμε από μισό ο καθένας, να τα μοιράσουμε δίκαια!

Δεν έμεινε ψίχουλο... κρατήσαμε μόνο ένα για την κυρία Κατερίνα που θα έρθει το μεσημέρι!
"Αυτή η καρδιά μου θυμίζει ένα δέντρο ", είπε η κυρία, "Το Δέντρο που Έδινε, ένα βιβλίο που έχει η κυρία Μαρία (στο συστεγαζόμενο Νηπιαγωγείο) στην βιβλιοθήκη της". "Μπορούμε να της το ζητήσουμε για να το διαβάσουμε". Η κυρία Μαρία ευχαρίστως μας δάνεισε το βιβλίο...
to-dentro-pou-edine.jpg (500×750)

και η κυρία μας το διάβασε.
Και οι ασπρόμαυρες εικόνες του βιβλίου άρχισαν να κινούνται στην οθόνη του υπολογιστή...

και μαζί με τα συναισθήματά μας μπήκαν στις ζωγραφιές μας!

Με 5 καρδούλες φτιάξαμε την λέξη

Μετά χρειαζόμασταν λίγη κίνηση... πήραμε ο καθένας μισή χάρτινη καρδιά και περπατούσαμε μέσα στην τάξη μας όσο ακουγόταν η μουσική...

Εγώ κι εσύ μαζί -1995

Στίχοι: Τζίμης Πανούσης

Μουσική: Randy Newman

Αλκίνοος Ιωαννίδης και Τζίμης Πανούσης

Εγώ κι εσύ μαζί.

Όταν η τύχη σου θα `ναι φευγάτη,

και συ μακριά απ’ το ζεστό σου κρεβάτι,

Τότε θυμήσου τη χρυσή συμβουλή.

Εγώ κι εσύ μαζί,

Εγώ κι εσύ μαζί.

Τα βάσανά σου είναι και δικά μου,

και για τους δυο μας χτυπάει η καρδιά μου,

Δυο φιλαράκια με μια ψυχή,

Εγώ κι εσύ μαζί,

Εγώ κι εσύ μαζί.

Μπορείς αν θες

να βρεις πιο έξυπνους φίλους,

Να `ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί.

Μπορείς!!!

Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη,

δε θα στη δώσει φιλαράκο κανείς...

Κι όσο περνάνε και φεύγουν τα χρόνια,

και η φιλία μας θα μένει αιώνια,

Είναι γραπτό μας μοίρα κοινή...

Εγώ κι εσύ μαζί!

Εγώ κι εσύ μαζί...!

και όταν σταματούσε βρίσκαμε ένα φίλο μας, τον αγκαλιάζαμε και γινόταν ένα τα δύο μισά!
Και όταν κουραστήκαμε αφήσαμε τις καρδούλες στην παρεούλα σε κύκλο... και βρήκαμε κι άλλες στις μπότες μας...