Χαρά και λύπη

Κάποιες φορές όλοι νιώθουμε λυπημένοι, στεναχωρημένοι.... Συζητήσαμε και βρήκαμε τι είναι αυτό που μας προκαλεί λύπη:

Όταν λυπάμαι τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα, τι μου συμβαίνει;
Η κυρία έφερε δύο ροζ καρδούλες φτιαγμένες από χαρτί, πήρε την μια στα χέρια της και την τσαλάκωσε..... ωωωω, κρίμα και ήταν τόσο όμορφη! Ακόμη και όταν την έδωσε στον βοηθό της τάξης, τον Δημήτρη, για να προσπαθήσει να την κάνει όπως πριν, πάλι φαινόταν τσαλακωμένη!

Μετά η κυρία μας ρώτησε ποια καρδούλα προτιμάμε και μας ζήτησε να κάτσουμε κοντά της....

Όλοι πήγαμε εκεί που ήταν η καρδούλα η "καλή", αφού δεν χωρούσαμε, όλοι εκτός από έναν....

Ο Χρήστος καθόταν κοντά στην τσαλακωμένη καρδούλα, όχι γιατί αυτό θέλει για τον εαυτό του, αλλά προσπαθούσε χαϊδεύοντάς την με τα χέρια του να την "ισιώσει", δηλαδή να διώξει την λύπη της!
Καταλάβαμε ότι  όταν η καρδούλα μας είναι λυπημένη  μπορούμε να μιλήσουμε στην μαμά, ή στην κυρία ή σε έναν καλό μας φίλο και να λύσουμε το πρόβλημά μας και να φροντίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας, να μην στεναχωρούμε τους φίλους μας και να παρηγορούμε τους άλλους όταν είναι λυπημένοι! Είναι πολύ σημαντικό αυτό!
Ώρα για διασκέδαση! Η κυρία Κατερίνα ετοίμασε ένα πρόσωπο "άδειο", δεν έχει κανένα συναίσθημα ...

γιατί περιμένει εμάς να του βάλουμε μάτια, φρύδια , μύτη και στόμα...

Διαλέγουμε και κάθε φορά έχουμε άλλο αποτέλεσμα!

Επειδή είμαστε και δημιουργικοί κάνουμε  τα φρύδια και μουστάκια.....

 το στόμα και μάτι.....

και να ο νυσταγμένος και τρομερός πειρατής μας!
Να μας λείπει η λύπη!!!

Αλλά αν δίναμε στην λύπη χρώματα, ποια θα ήταν αυτά; Ποια χρώματα ταιριάζουν στη χαρά; Με τις δακτυλομπογιές μας βάψαμε πεταλούδες χαρουμενολυπημένες ...