Πρωταπριλιά!

Σήμερα στο σχολείο το ημερολόγιο λέει

Αποχαιρετήσαμε τον Μάρτιο και καλωσορίσαμε τον Απρίλιο, τον τέταρτο μήνα του έτους

και τον δεύτερο της Άνοιξης. Έχει 30 ημέρες, όχι όπως ο Μάρτιος που είχε 31. Στο τρενάκι των γενεθλίων μας βλέπουμε ότι  τον μήνα αυτό έχει γενέθλια ο Αλέξανδρος.

Τον μήνα αυτό θα γιορτάσουμε μια μεγάλη γιορτή, το Πάσχα, το καταλάβαμε από τα κόκκινα αυγά, αλλά ο Πινόκιο τι σχέση έχει;

Όλοι γνωρίζουμε τον Πινόκιο, η μύτη του μεγαλώνει κάθε φορά που λέει ψέμματα.
-Σήμερα, κυρία, λέει η Νικολέτα, λέμε ψεματάκια, σαν αστείο, να γελάσουμε!
- Θα πρέπει όμως να προσέχουμε μήπως κάποιος προσπαθήσει να μας ξεγελάσει με ένα ψέμα, να μην το πιστέψουμε!
-Ο μπαμπάς μου, κυρία, σχολάει από την δουλειά του πολύ αργά, όταν εγώ κοιμάμαι, θα μπορώ να του πω ψέμα αύριο;
-Όχι, βέβαια, μόνο σήμερα γίνεται αυτό , όλες τις άλλες μέρες του χρόνου λέμε πάντα την αλήθεια, όποια κι να είναι αυτή.
- Αλλιώς δεν θα μας πιστεύουν και θα μας λένε ψεύτες!

Για τον Απρίλιο υπάρχουν πολλές παροιμίες, μια από αυτές λέει

Τι εννοεί; Σίγουρα πάντως δεν θα αρχίσει να βρέχει φλουριά, ούτε κέρματα! Η βροχή θα είναι κανονική, αλλά θα μοιάζει με φλουρί, δηλαδή θα αξίζει πολλά! Γιατί όμως; Οι γεωργοί έχουν σπείρει και περιμένουν την βροχούλα που θα μεγαλώσει τα σπαρτά τους, το καλαμπόκι, τις μελιτζάνες, τα καρπούζια! Χωρίς νερό δεν θα μεγαλώσουν, ούτε πολύ καρπό θα δώσουν. Κάθε σταγόνα νερού είναι πολύτιμη, όπως τα φλουριά!

Λίγο πριν την ώρα του φαγητού δύο παιδιά από το τμήμα της κυρίας Μαρίας, η Πελαγία και ο Παναγιώτης, ήρθαν μας είπαν ότι πέντε μικρά σκυλάκια είναι στην αυλή μας. Εμείς βέβαια το πιστέψαμε και βγήκαμε στην αυλή για να τα δούμε, ψάξαμε παντού όμως σκυλάκια δεν είδαμε πουθενά, μόνο τους φίλους μας πίσω από τα παράθυρα της τάξης τους να γελάνε πονηρά! Πολύ έξυπνα διάλεξαν το ψέμα τους, γιατί πριν από λίγες μέρες στ΄ αλήθεια άφησαν στην αυλή του σχολείου μας πέντε πανέμορφα σκυλάκια.

"Την πατήσαμε" κανονικά! Σκεφτήκαμε τότε να τους πούμε κι εμείς ένα ψέμα. Αφού το συζητήσαμε αρκετά αποφασίσαμε να πούμε ότι η τάξη μας έπιασε φωτιά! Με τρομαγμένα πρόσωπα ορμήσαμε στην τάξη τους φωνάζοντας δυνατά "φωτιά, φωτιά, η τάξη μας καίγεται". Πανζουρλισμός! Ήταν η σειρά μας να γελάσουμε, αφού τους κοροϊδέψαμε! Μακάρι αυτός ο μήνας να είναι γελαστός!