το νηπιαγωγείο μας

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

σύννεφο στον ουρανό

Ο κύκλος του νερού ή υδρολογικός κύκλος είναι όταν το νερό (σαν αυτό που έχουμε στο παγουρίνο μας για να πίνουμε) αλλάζει και άλλες φορές αφού  ζεσταίνεται από τον ήλιο γίνεται αέριο για να σχηματίσει τα σύννεφα και άλλες όταν κρυώσει γίνεται πάγος, δηλαδή χιόνι ή χαλάζι. Τα σύννεφα φέρνουν την ψιχάλα, την βροχή και την μπόρα!




 Όλα αυτά τα θαυμαστά μπορείτε να τα δείτε και στις ζωγραφιές μας...














Μετά η κυρία θυμήθηκε ένα ωραίο αίνιγμα που έπρεπε να λύσουμε...
Σ΄όλο τον κόσμο τρέχουν
αλλά πόδια δεν έχουν.
Τι είναι;
Όχι το σαλιγκάρι, όχι  το αεροπλάνο, όχι το φίδι, όχι το αερόστατο, όχι η πεταλούδα, όχι  το βιβλίο!


Τα σύννεφα!
Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές εικόνες με σύννεφα
Σύννεφα, οι ζωγραφιές του ουρανού!

           

                              


                                         

                                                    

                                                                               

Σύννεφα, οι δικές μας ζωγραφιές















Με τα καπάκια από τα μπουκάλια του νερού η κυρία μας, με την βοήθεια της κυρίας Μαρίας, κατασκεύασε παιχνίδι για την γωνιά των γραμμάτων και των αριθμών με τα γράμματα κεφαλαία και πεζά του αλφάβητου...





Και το σύννεφο έφερε βροχή....

Με πολλά συννεφάκια γέμισε η τάξη μας και βροχούλα απαλή έπεφτε στα χέρια μας και στο πρόσωπό μας.

Παραλίγο πλημμύρα στο σχολείο μας!











Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Νερό...νεράκι



Σήμερα στο σχολείο διαβάσαμε το βιβλίο της Κατερίνας Γιαννίκου "Δε φοβάμαι... το νερό- το μεγάλο ταξίδι του νερού". Μιλάει για τις σταγόνες του νερού και πως ταξιδεύουν από την θάλασσα στον ουρανό , από τα σύννεφα στο ποτάμι, από τα χιόνια στις πηγές και τόσα άλλα που εμείς τα ζωγραφίσαμε έτσι:














Παίξαμε με τα γράμματα Ν, Ε, Ρ, Ο που φτιάχνουν την λέξη νερό.


Η κυρία ανακάτευε την σειρά και εμείς τα βάζαμε πάντα σωστά...
Γελούσαμε κάθε φορά από την παράξενη λάθος λέξη...





Μάθαμε το ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου "το ποταμάκι".

 -Από που είσαι, ποταμάκι;
- Από 'κείνο το βουνό.
- Πώς τον λέγαν τον παππού σου;
- Σύννεφο στον ουρανό.
- Ποια είναι η μάνα σου;
- Η μπόρα.
- Πώς κατέβηκες στη χώρα;
- Τα χωράφια να ποτίσω
και τους μύλους να γυρίσω.
- Στάσου να σε ιδούμε λίγο,
ποταμάκι μου καλό.
- Βιάζομαι πολύ να φύγω,
ν' ανταμώσω το γιαλό.

και το βάλαμε στον πίνακα μαζί με τα άλλα ποιηματάκια.


Το ακούσαμε όπως το μελοποίησε και ερμηνεύει ο Γιάννης Ζουγανέλης 
και το τραγουδήσαμε με συνοδεία κρουστών μουσικών οργάνων.
Μετά με  μια ωραία μπλε φόδρα γίναμε εμείς το ποτάμι και το παίξαμε με τον αγαπημένο μας φίλο που ανέλαβε τον ρόλο του ποιητή!
Η κυρία Κατερίνα το ετοίμασε και σε εικονόλεξο με πολλές εικόνες,

αλλά δεν μας δυσκόλεψε!


Όχι δεν τελειώσαμε εδώ, είπαμε το ταξίδι του νερού είναι πολύ μεγάλο και συνεχίζουμε... αύριο!